Wrattig tipje

Lengte

Max ca. 30 mm.

Synoniemen

Karakteristieke kenmerken

De cerata lopen voor de rhinoforen, over de gehele voorrand van de kop. Tussen en aan de basis van de rhinoforen een carunkel. Rhinoforen zijn dicht bezet met grove wratachtige structuren van verschillende afmetingen. Kleine spitse wratten op de spitse cerata.

Te verwarren met

Onmiskenbaar

Andere kenmerken

Behoort tot de orde Nudibranchia: de echte naaktkieuwige zeenaaktslakken. Lengte tot circa 30 mm. Lichaam is bezet met spitse, slanke cerata. Geen cerata op de korte, spitse staart en de centrale rug. De staart is meestal niet zichtbaar door de overhangende achterste cerata. De cerata zijn aan de basis smaller dan in het midden. Korte koptentakels die vaak niet herkenbaar, door de overhangende cerata bedekt zijn. Brede voet met op de voorrand afgeronde hoeken.

Kleur

Lichaam is semitransparant crèmekleurig tot grijs met bruine of oranje vlekken. Variabel wit pigment op de rug. Kleine donkere pigmentpuntjes op de cerata. De donkerbruine tot zwarte vertakkingen van de middendarmklier zijn beperkt zichtbaar in de onderste helft van meestal slechts een deel van de cerata en niet zichtbaar in de cerata op de kop. Geen witte pigmentkap op de toppen van de cerata.

Eieren

Onmiskenbaar. Een lange dunne draad met omgeslagen U-vormige lussen, die karakteristiek in een slordige kluwen, op of in de buurt van de prooi worden afgezet. Zelden als een slecht gestructureerde linksgedraaide spiraal. De eitjes/embryo's vormen een continue witte draad.

Prooi

Mosdiertjes, Bryozoa: diverse struikvormige soorten mosdiertjes: o.a. Wimpermosdiertje Bicellariella ciliata, Steenmosdiertje Scrupocellaria scruposa en Spiraalmosdiertje Crisularia plumosa.

Endo- en Ectoparasieten

In de Oosterschelde worden jaarlijks en regelmatig door met ectoparasitaire copepode, Doridicola agilis aff., geïnfecteerde slakken waargenomen . Soms met tientallen parasieten of meer op een enkele slak. Er zijn geen Nederlandse waarnemingen bekend van copepode endoparasieten in deze soort.

Opmerkingen

Een cryptische, onopvallende soort. De soort leeft goed gecamoufleerd tussen de prooien, waar het ook enigszins op lijkt. Mogelijk is deze soort 's nachts actiever dan overdag. Als de dieren worden lastig gevallen kunnen ze hun cerata afsnoeren. Dit fenomeen heet autotomie. Mogelijk helpt dit de dieren om aan predatie te ontsnappen en te overleven.

Seizoenstrend

In Nederland zijn er jaarlijks waarnemingen. De grootste aantallen in de zomer en de herfst. Eiersnoeren ook vooral in de zomer en herfst. Elders in Europa de meeste waarnemingen van juli t/m maart en minder van april t/m juni.

Verspreiding in Nederland

Eerste Nederlandse waarneming is uit 1990. Minder algemeen tot schaars in de Oosterschelde. Slechts zelden in het Grevelingenmeer en de Noordzee waargenomen. Geen geregistreerde waarnemingen uit de Westerschelde, Veerse Meer, Haringvliet en Waddenzee of aangespoeld op de Noordzeestranden. Sinds 2024 zijn er aanzienlijk minder waarnemingen van deze soort gemeld.

Verspreiding in Europa

Noorwegen, Groot Brittannië, Ierland, Nederland, Frankrijk, Spanje en de noordwestelijke Middellandse Zee.